Awans do haremu to nie tylko całkowita zmiana życia, kiedy z obsługującej staje się obsługiwaną, ale też wielki prestiż i możliwość polepszenia pozycji społecznej i materialnej swojej rodziny, jako że cesarze zazwyczaj faworyzowali w większym lub mniejszym zakresie rodziny swoich kobiet.
Kobiety w haremie, podobnie jak urzędnicy w Chinach, były zhierarchizowane i miały różne rangi. Najwyżej stały cztery cesarskie żony nazywane: szlachetną małżonką, czystą małżonką, cnotliwą małżonką i przezacną małżonką. Jedna z nich pełniła funkcję głównej żony, którą zazwyczaj cesarz, po naradzie z doradcami, obdarzał tytułem cesarzowej.
Na niższym od nich szczeblu było 9 głównych konkubin a jeszcze niżej konkubiny zwane w kolejności: jasnymi, pięknymi, utalentowanymi, a dalej 3 następne kategorie. Tak mniej więcej wyglądała ta hierarchia kiedy Yang Yuhuan znalazła się w cesarskim haremie, owdowiałego cesarza Xuanzonga. Po jakimś czasie cesarz uhonorował swoją ukochaną, rangą najwyższą czyli szlachetną małżonką, po chińsku: guifei. Dzięki temu przeszła do historii pod nazwą Yang Guifei. Ponieważ nie było w tym czasie cesarzowej, Yang Guifei stała się pierwszą kobietą w Chinach.
Epoka dynastii Tang, to okres największego znaczenia Chin w ówczesnym świecie. Ta dynastia (618 – 907 r.) jest uważana za największą z chińskich, a okres pierwszej połowy VIII w., na który przypada zdecydowana większość lat panowania cesarza Xuanzonga, jest uważany za najbardziej pomyślny w dziejach dynastii. Cesarz Xuanzong objął władzę w 712 r., po abdykacji swojego ojca na jego korzyść. Uważany był za wyjątkowo zdolnego i w pełni zaangażowanego w sprawy państwowe. Twierdzono nawet, że dorówna swojemu pradziadkowi, słynnemu cesarzowi Taizongowi. (Taizong uważany jest obecnie za największego cesarza w dziejach Chin). Wszystko to zaczęło się zmieniać, kiedy Xuanzong zakochał się w Yang Yuhuan.
W Chinach konkubiny były traktowane instrumentalne. Na rozwój tej instytucji niewątpliwie miał wpływ system ceremonii życia rodzinnego. Najważniejszą ceremonią było składanie ofiar przodkom. Miała ona wielowątkowe znaczenie. Konsolidowała rodzinę, pokazywała wzory do naśladowania. Żyjący po tamtej stronie przodkowie mogli się też wcielać w następne pokolenia, czuwali na rodem, ale brak ofiar powodował skutek odwrotny, a nieraz wręcz złośliwość przodków. Ostatecznie brak ofiar prowadzili do „umarcia” przodków po tamtej stronie świata.
Ofiary przodkom mogli składać tylko mężczyźni, dlatego też pierwszym zadaniem młodego małżeństwa było doczekanie się syna. Ponieważ w małżeństwie nie zawsze rodzili synowie, to wymyślono instytucję konkubiny, czyli zazwyczaj młodej dziewczyny, która oddawana przez własna rodzinę była kupowana i mieszkała z rodziną pana. Miała ona za zadanie urodzić syna. Dzieci konkubiny były traktowane równoprawnie z dziećmi żony, nawet do tego stopnia, że żonę swojego ojca nazywały matką, a swoją własną matkę nazywały ciocią. Rzecz jasna, w przypadku cesarza, który miał mnóstwo konkubin, nie chodziło o utrzymanie rodu, ale o przyjemność.
Xuanzong miał ponad dwudziestu synów. Nic bardziej nie świadczy o instrumentalnym traktowaniu cesarskich konkubin, jak pewne zwyczaje za czasów późniejszych dynastii, polegające na tym, że w obawie przed zamachem (konkubina mogła ukryć nóż w szerokich rękawach), eunuchowie zupełnie nagą konkubinę owijali w pościel i przynosili na noc do cesarskiej sypialni.
Jednakże cesarz zakochał się w przepięknej Yang, niemal do szaleństwa. Z jego strony była to wielka miłość do młodej dziewczyny (różnica wieku wynosiła 34 lata). To było wyjątkowe uczucie, obsesja, która budziła wielką dezaprobatę na dworze. Trzeba jednak dodać, że z jej strony też było to wielkie uczucie do cesarza. Stali się nierozłączni. Z pewnością zbliżył ich też fakt, że oboje mieli artystyczne dusze. Cesarz bardzo lubił grać na różnych instrumentach, a ona uwielbiała śpiewać i i tańczyć. Yang Gufei, która w późniejszych czasach została zaliczona do czterech największych piękności dawnych Chin, jest opiewana przez współczesnych poetów na różne sposoby.
Mówiono, że była tak piękna, iż kwiaty chowały się ze wstydu, a jej włosy były jak chmura. Nic dziwnego, że cesarz do tej pory niesłychanie pilnie nadzorujący stan spraw państwowych, zaczął się zaniedbywać swoje obowiązki, a wręcz stały mu się one obojętne. Faktyczna władza przeszła w ręce długoletniego kanclerza, Li Linfu, znanego z niebywałego sprytu politycznego, ale podejmującego decyzje głównie pod kątem ochrony własnego interesu. Eliminował on bardziej zdolnych ludzi na dworze, co ostatecznie osłabiło cesarstwo w godzinie próby. Być może skutkiem takiej polityki, to jest odsunięcia się cesarza od spraw państwowych, była klęska wojsk chińskich w bitwie pod Talas w 751 r. na terenie obecnej Azji Centralnej. Potyczka zadecydowała o tym, że ten region świata, poprzednio buddyjski, stał się ostatecznie muzułmański.
